بسم الله الرحمن الرحیم

بررسی و نقد کتاب "خرافات وفور در زیارات قبور" نوشته سید ابوالفضل برقعی

قسمت بیست و یکم

نقد محقق محترم آقای مهدی چهل تنی - (بخش ششم)

4/20- استعانت و كمك خواستن از ديگران :

همه مسلمانان بدون استثناء درنمازهاي يوميه ، سوره مباركه حمد را مي خوانند و در اين سوره آيه شريفه" اياك نعبد و اياك نستعين (خدايا) تنها تورا عبادت مي كنيم و فقط از تو كمك مي جوييم" را قرائت میکنند . آيا با وجود اين اقرار صريح ، خدايا فقط از تو كمك مي جویيم ، كمك و استعانت خواستن از ديگران شرك است ؟

آیا غير از این است كه همه انسان ها در گذراندن زندگي از انسان هاي ديگر كمك مي گيرند. حتي اولياء و رسولان الهي نيز از اين قاعده مستثني نبوده اند. خداوند در آيه 95 سوره كهف از زبان ذوالقرنين مي فرمايد:

" فَأَعينُوني‏ بِقُوَّةٍ أَجْعَلْ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ رَدْما ، شما با قوت بازو به من كمك كنيد تا سدي محكم بين شما و آنها بسازم".

5/20 – هدایت الهی :

يكي از اسماي حسناي الهي هادي است و در آيات زيادي از قرآن كريم بر هدايت پروردگار تأكيد شده و اين صفت فقط به ذات الهي نسبت داد شده و از ديگران سلب گرديده است. چنان كه مي فرمايد :

" قُلْ هَلْ مِنْ شُرَكائِكُمْ مَنْ يَهْدي إِلَى الْحَقِّ قُلِ اللَّهُ يَهْدي لِلْحَق‏ ، (اي پيغمبر به مشركان) بگو آيا هيچ يك از شركاي شما كسي را به راه حق هدايت تواند كرد، بگو تنها خداست كه به سوي حق هدايت مي كند".

و مي فرمايد :

" لَيْسَ عَلَيْكَ هُداهُمْ وَ لكِنَّ اللَّهَ يَهْدي مَنْ يَشاء ، بر عهده تو هدايت نيست بلكه خداوند هر كه را بخواهد هدايت مي كند".

و باز مي فرمايد:

" إِنَّكَ لا تَهْدي مَنْ أَحْبَبْتَ وَ لكِنَّ اللَّهَ يَهْدي مَنْ يَشاءُ ، تو نمي تواني كساني را كه دوست داري هدايت كني اما خداوند هر كه را خواهد هدايت مي كند".

ملاحظه مي فرماييد كه در آيات مذكور هدايت فقط به دست پروردگار است . اما در مقابل اين آيات، آيات شريفه ديگري وجود دارد كه مي فرمايد :

" وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا ، و قرار داديم پيشواياني كه به سوي ما هدايت مي كنند" و مي فرمايد :

" إِنَّكَ لَتَهْدي إِلى‏ صِراطٍ مُسْتَقيمٍ ، به راستي كه تو هدايت مي كني مردم را به راه راست".

6/20 - نصرت و ياري جستن :

قرآن مجيد در اوصاف مشركان مي فرمايد :

" وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنْصَرُون‏ ، (مشركان) غير از خداوند خداياني ديگر گرفته اند تا نصرت و ياري جويند".

و باز مي فرمايد :

" أَ لَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصير ، آيا نمي دانند (مشركان) كه پادشاهي آسمانها و زمين مختص خداوند است و شما را غير از خداوند يار و ياوري نيست".

آيا اگر كسي ازغير خدا نصرت بجويد مشرك است ؟

قرآن مجيد از زبان عيسي بن مريم مي فرمايد :

" فَلَمَّا أَحَسَّ عيسى‏ مِنْهُمُ الْكُفْرَ قالَ مَنْ أَنْصاري إِلَى اللَّهِ ، چون عيسي دريافت قوم ايمان نمي آورند گفت كه كيست با من دين خدا را ياري كند".

بسي برتر از ياري خواستن عيسي (ع) از مردم ، ياري خواستن خداوند از مردم است چنان كه در آيه 7 از سوره محمد مي فرمايد:

" يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدامَكُمْ ، اي اهل ايمان اگر خدا را ياري كنيد خداوند نيز شما را ياري كرده و گامهايتان را ثابت مي كند".

7/20 - ولي گرفتن غير از خداوند :

قرآن مجيد در آيه 101 از سوره كهف در وصف پندار كفار مي‌فرمايد :

" أَ فَحَسِبَ الَّذينَ كَفَرُوا أَنْ يَتَّخِذُوا عِبادي مِنْ دُوني‏ أَوْلِياءَ إِنَّا أَعْتَدْنا جَهَنَّمَ لِلْكافِرينَ نُزُلا ، آيا كافران می پندارند كه ( میتوانند ) بندگان مرا ،غير از من، ولی و یاور بگیرند ، همانا ما برای کافرین جهنم رامهیا نموده ایم ".

ودر آيه 16 از سوره رعد مي فرمايد :

" قُلْ أَ فَاتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِهِ أَوْلِياءَ لا يَمْلِكُونَ لِأَنْفُسِهِمْ نَفْعاً وَ لا ضَرًّا (خدارا رها كرده) و غير خدا را براي ياري و نگهباني خود برگرفتید در صورتي كه آنها بر سود و زيان خود نيز قادر نيستند".

درعين حال مي فرمايد :

" وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَر "

و باز مي فرمايد :

" إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُون‏ " مائده /55

قرآن كريم از زبان حضرت ابراهيم در آيه 78 سوره شعراء مي فرمايد :

" وَ إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفين‏ ، هر گاه مريض مي شوم او (خداوند) مرا شفا مي دهد". حال اگر كسي برای شفاي بيماري به دكتر برود يا دارو بخورد، لابد بنظر آقای برقعی ، مشرك است ، زيرا آن چه به دست خدا است از ديگري خواسته است.

8/20 – رازقیت الهی :

بيش از هفتاد آيه از قرآن كريم تأكيد مي كند كه رازق روزي بندگان خداوند است و قبض وبسط روزي به دست اوست. آيا اگر دنبال روزي و كار رفتيم مشركيم؟ در سوره مباركه فصلت آيه ششم به صراحت مي فرمايد :

" فَاسْتَقيمُوا إِلَيْهِ وَ اسْتَغْفِرُوهُ ، در راه خدا استقامت بورزید و از او طلب بخشش كنيد "

.آيا فرزندان يعقوب وقتي به پدر گفتند :

" قالُوا يا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ،اي پدر براي ما طلب مغفرت كن ".

و پدر درخواست آنان را پذيرفت، مشركند؟

ملاحظه فرموديد به تصريح قرآن كريم نه كارهاي خدايي كردن، نه مرده زنده كردن، نه استعانت جويي از غير خدا، و نه به دنبال روزي رفتن و از دارو و دکتر شفا جستن و نه در طلب مغفرت متوسل شدن ، شرك نيست.

مرز توحيد و شرك در قرآن مجيد نه در توسل و نه در شفاعت و نه در خواندن و ياري خواستن از غیر است بلكه در استقلال ذاتي قائل شدن براي اشياء و يا اشخاص است . اگر كسي قرص مسكن بخورد و رفع و تسكين درد را خاصيت بالاستقلال و ذاتي ماده بداند و معتقد باشد که خداوند چنين تأثير و خاصيتي را مقرر نفرموده ، مشرك و دهري مذهب است ، و يقينا هم اگر كسي تصور كند خدا بخواهد يا نخواهد امام رضا ع يا رسول الله ص يا دكتر او را شفا مي دهد ، مشرك است .

يقينا اگر كسي تصور كند مغازه ، مريد ، وزارتخانه ، محراب و منبر است كه به او روزي مي دهد و اگر هر كدام رفت روزي قطع مي شود ، مشرك است

يقينا اگر كسي تصور كند امر فلان كس استقلالا در رتبه امر خدا است مشرك است .

اما شرك در شفا خواستن از قرص مسكن يا دعاي امام يا طلب روزي از مغازه يا توسل به امام و پيغمبر نيست بلكه شرک آن است که قرص و مغازه و امام و پيغمبر را ذاتا صاحب استقلال بدانیم و قدرت شفا دادن را در برابر قدرت تامه و كامله خدا قرار دهیم .

و معني آيه شريفه" تَاللَّهِ إِنْ كُنَّا لَفي‏ ضَلالٍ مُبين‏ إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعالَمين‏ ، سوگند به خدا كه ما در گمراهي آشكاري بوديم هنگامي كه بت ها را با پروردگار عالميان برابر گرفتيم" همین است .

انسان ها نيز به اذن خدا مرده زنده مي كنند . به باد فرمان مي دهند ، از غيب خبر مي دهند ، چنان كه مطابق آيات قرآن خضر به موسي گفت . اگر هم اشياء بي جان تسكين درد مي دهند و شفا ميدهند ، شکی وجود ندارد که همه اينها به اذن پروردگار عالميان است ، نه قدرتي در كنار خداوند و برابر گرفتن دیگران با حضرت حق.

شگفت انگيز است كه همين آقايان براي رفع سردرد به دارو متوسل مي شوند و براي سير شدن به غذا و براي علم آموختن به معلم و برای زنده ماندن به هوا ، اما اگر كسي به پيغمبري و امامي متوسل شود او را مشرك مي دانند.