بسم الله الرحمن الرحیم

مناظرات نوشتاری آقای مهدی چهل تنی با مدعیان قرآنی

قسمت پنجم

نسبتهای ناروا به شیخ مفید و...

در تماسی که با استاد محترم آقای مهدی چهل تنی داشتیم ایشان توضیح دادند که مناظرات نوشتاری مذکور اگر چه با حمایت علمی آقای مصطفی حسینی طباطبایی صورت گرفته اما ایشان طرف خطاب مستقیم نبوده است و اشکال کنندگان روشن فکرنماهایی بوده اند که ادعای تبعیت از قرآن را داشته اند لذا از این قسمت به بعد ما آنان را به اسم مدعیان قرآنی مورد خطاب قرار می دهیم و در بخش های قبلی اصلاحات لازم به عمل می آید. 

جناب آقای دکتر...

برای توضیح هنر نمائی های شما که در آن نامه هفتاد صفحه ای مرتکب شده اید، حداقل به هفتصد صفحه نیازمندم .اما متاسفانه ادای این وظیفه از امکانات اینجانب و حوصله خوانندگان بیرون است ناگزیر به اندکی از آن اشاره خواهم کرد. در مقدمه این نوشته چندان با متن نامه شما کاری ندارم . پاسخ جزئیات  را در بخشهای بعدی مطالعه خواهید فرمود. خود شما یا نویسنده آن نامه بخوبی می دانیدکه غالب آنچه نوشته و تحقیقات فرموده اید همان است که ابن تیمیه در زوار المقابر و منهاج السنه آورده و در قرون اخیر محمد بن عبدالوهاب، آلوسی، ابن بشر، شوکانی، احمد امین، رشید رضا و تا حدودی محمد عبده دنبال کرده اند. امروز کمتر کسی است که از تیراژ غیر عادی و نشر گسترده این آثار در سراسر جهان بی خبر باشد یا سر نخ قضایا را نداند یا همین حرفها را بصورت منظم تــر و معقول تری در آن کتابها نخوانده باشد. از میان هفتصد موسسه اسلامی در امریکا و صدها موسسه دیگر در اروپا حتی یک موسسه را نمی بیند که فصل به فصل کتابهای ابن تیمیه و رسائل محمد بن عبدالوهاب را به خرج دلارهای نفتی دریافت نکند[1]. بیشتر عبرت انگیز است که افزونتر از همه دل پرنس های سعودی برای اصلاح عقاید توحیدی مردم  نفی کفر و شرک از اسلام شور می زند. در ده سال اخیر آنقدر کتاب و رساله به کمک کتابهای ابن تیمیه و محمد بن عبدالوهاب و رشید رضا و احمد امین بر ضد شیعه نوشته اند و بقدری تهمت و تحریف بهم بافته و در سراسر جهان منتشر کرده اند که براستی حیرت انگیز است. بقول مرحوم مغنیه: هر چیز فصلی دارد و هرکار نوبتی، اما گویا نوبت ناسزا گوئی به شیعه پس از چهارده قرن هنوز هم بسر نیامده است. به سبب تکرار فراوان شبهاتی که شما تحقیق فرموده اید اینجانب فعلا" اصراری به پاسخگوئی ندارم و بررسی سیره مخصوص نویسندگان آن نامه را مقدم بر پاسخ گوئی به شبهات آن می دانم . تا این روش آشکار نشود هر بحث و گفتگوئی بیفایده است. 

اگر محقق محترم تحریف و تبدیل می کنند، مفاهیم و مطالب مختلف را در هم ملغمه می کنند به انکار صریح ترین واقعیات تاریخ اسلام مبادرت میورزند، برای پوشاندن تعصب خود دیگران را به تعصب متهم می کنند، برای پوشاندن خطای خلفا، سنت رسول خدا را آلوده می کنند، در کتمان فرمان پیغمبر اکرم جد و جهد بلیغ می فرمایند. آدرسهای عوضی می دهند، نقل قول های خلاف می آورند و آنچه خود مرتکب شده اند باعجله به دیگران نسبت می دهند، بسیار زیاد صورت مساله را پاک کرده و مساله جدیدی در خیال خود طرح فرموده و به آن پاسخ می گویند در حقیقت از سنت و روشی پیروی می کنند که به اخلاق" بی فرقگان[2]" محترم آمیخته و به استثنای نوشته های "انگلس"[3] در جهان بی رقیب و منحصر بفرد است و البته همه چیزهای منحصر بفرد افتخار آمیز نیست . اینجانب توضیح کافی درباره این روش را وظیفه اساسی خود می دانم. آنچه به شما نسبت داده ام برگردن  من باقیست و مسئولیت آن را برعهده می گیرم تا دلائل را یک به یک ذکر کنم من "تحقیقات" شما را بزرگترین توهین و بی اعتنائی به خوانندگان می دانم . بار دیگر تاکید می کنم آنچه بعنوان نمونه گذشت و آنچه در بخش های آینده از نظر می گذرد به هیچ وجه از زمره خبط و خطاهایی نیست که امکان دارد هر کس در بحث و گفتگو به آن دچار شود. این یک روش و اخلاق است. خطاهای معمول و محتمل یا مدعیات بی اساس در نامه این محقق محترم کم نیست، در این باره به غیر از توضیح اینجانب هیچ توبیخی را روا نمی دانم. بعنوان مثال سه قطعه مختلف از سه نقطه جداگانه را در زیر ملاحظه فرمائید. 

1- فرموده اند: حتی هیچ یک از مورخان شیعه نگفته اند که پیامبر در غدیر خم به قصد سخنرانی و ایراد خطبه فرود آمد – صفحه 44 نامه آذرماه 66 .[4]

2- فرموده اند: درهیچ تاریخی نیامده که سقف اطاق عایشه را سوراخ کردند.  صفحه 62 همان نامه.[5]

3- فرموده اند: "اما ادعائی که...... از زبان عمربن خطاب در تواریخ و مسانید اهل سنت آمده تا آنجا که تحقیق کرده ام در کتب شیعه و سنی بصورت "اللهم انا نتوسل الیک بنبیک بجای نتقرب الیک آمده"   صفحه 11 همان نامه [6] 

هر سه ادعای بالا ناروا است . هم در معروفترین تاریخ شیعه چنان چیزی آمده و هم در مسانید اهل سنت "انا نتقرب الیک "و هم سوراخ کردن اطاق عایشه . اما اینجانب پذیرفته ام که در اظهار مدعاهای فوق مکر و خدعه ای در کار نیست بلکه یک گزافه گوئی عادی است . اینگونه موارد قابل چشم پوشی است. ممکن است محققی چنان در جوابگوئی غرق شود که فراموش کند مزار پیغمبر و قبر ابوبکر در حجره عایشه بود و در اطاق کسی خیمه بر پا نمی کند. حتی ممکن است کسی نداند که حدیث "کلکم راع و کلکم مسئول عن رعیته" نمی تواند از زمره آیات قرآنی باشد . اما کسی که به مردم نصیحت می کند" صفحه آخرت را در نظر آورید و ببینید چه پاسخی برای خدا خواهید داشت. در صفحه هفتاد همان نامه "  و خود را  " یک مسلمان آزاد و محقق و متکی به قرآن و سنت و عاری از هرگونه تعصب فرقه ای می داند"  این کردارها چیست؟! یک به یک در زیر بخوانید و قضاوت کنید:

محقق محترم در نامه 20/9/ 1365مرقوم فرموده اند:

1)  " در کتاب ارشاد شیخ مفید آمده که مردم درباره علی(ع) نزد پیامبر شکایت بردند و پیامبر به  آنها پاسخ داد درباره علی شکایت نکنید"   که او درکار خدا سختگیر و خشن است و شیخ مفید این حادثه را به غدیر خم پیوند داده و میگوید پیغمبر از این توقفگاه جدا شد و به غدیر خم رسید و در آنجا پس  از نماز آن جمله را( من کنت مولا ...) در باره علی فرمود. پس بنابر قول این عالم شیعی شکایت مردم از علی (ع) مبنای خطبه پیامبر در غدیر بوده است.

عرض جواب : شیخ مفید هرگز و ابدا" در کتاب ارشاد چنین قولی ندارد و چنین سخنی را که شما نوشته اید نگفته است. او هیچ گاه مبنای خطبه غدیر را شکایت مردم از علی ندانسته است بلکه خیلی صاف و صریح می گوید: و سبب فرود آمدن پیغمبر در آنجا این بود که دستوری از خدای تعالی درباره نصب خلافت امیرالمومنین و جانشینان او در میان امت پس از او نازل گشت- صفحه 164 ارشاد شیخ مفید. 

شیخ مفید نمی گوید: پیغمبر از این توقفگاه جدا شد و به غدیر خم رسید . کدام توقفگاه ؟ برخورد علی(ع) با رسول الله در مکه و قبل از مراسم سخنرانی بود  "این توقفگاه " را شما از کجا آورده اید؟

اینجانب این مطلب را به آرامی در نامه گذشته تذکر دادم. این محقق محترم به جای عذرخواهی از جعلیات و خلاف بافیهای خود مقادیری حرافی تحویل داده و کلی نیز طلبکار شده اند که نمی دانم عقیده همیشه از طریق اندیشه آزاد شکل نمی گیرد و فلان و فلان و فلان وابستگی های فرقه ای داشته اند . الحق که دست مریزاد . این حرفها شوخی است یا جدی؟